მიუხედავად იმისა, რომ სტენლი კუბრიკი 1999 წელს გარდაიცვალა, მისი 17 ფილმი კვლავ განაგრძობს სიცოცხლეს და არ კარგავს აქტუალობას. უამრავი რეჟისორი სწორედ მას უმადლის საკუთარ ნამუშევრებს და ყოველთვის სიამაყით აღნიშნავს მის გავლენას.
ეცადე ნახო თითოეული
ფილმი
“ვცდილობ ყველა ფილმი ვნახო, სახლში პროექტორიც
კი ვიყიდე, ამან რა თქმა უნდა პროცესი გაამარტივა, მაგრამ თუ ფირს ვერ ვიშოვი,
ყოველთვის ვცდილობ კინოთეატრში მისვლას, ვცდილობ ვნახო თითოეული ფილმი.“
დღესდღეობით ბევრი
რეჟისორი იმდენადაა გართული საკუთარი სამუშაოთი, რომ დრო აღარ რჩებათ გაეცნონ სხვების
ნამუშევრებს, სწორედ ამიტო ხშირად ახალ ტენდენციებს ჩამორჩებიან ხოლმე.
რეჟისურისათვის
აუცილებელია ფეხი აუწყო გარემოს, გაეცნო ახალი გადაღების ტექნიკებსა და ახალ
გამოწვევებს, ყოველთვის შესაძლებელია შენთვის საინტერესო იპოვო სხვების ნამუშევრებში,
რომლებიც შენსავით ცდილობენ საუკეთესოს შექმნას. ფილმის ყურება პირველი რიგის
საკითხი უნდა იყოს თითოეული რეჟისორისათვის.
დაძლიე „მანქანიდან
გადმოსვლის“ შიში
ერთ-ერთი
დაჯილდოებისას, მან სპილბერგის გამონათქვამი გაიხსენა, რომლის მიხედვითაც, ფილმის გადაღებისას
ყველაზე ძნელი „მანქანიდან გადმოსვლაა“.
მან ასევე აღნიშნა,
რომ „ფილმის გადაღება შეიძლება დაემსგავსოს „ომი და მშვიდობის“ წერას გასართობ
პარკში მანქანის ტარებისას, მაგრამ როცა საბოლოოდ შექმნი საუკეთესოს, მიხვდები რომ
ეს მომენტი ღირდა ამ ყველაფრის ფასად“
თავის შეკავება,
დინების საწინააღმდეგოდ ცურვა ყველაზე დიდი გამოწვევაა, მაგრამ შედეგი ნამდვილად
სასიამოვნოა.
ზოგადი მიდგომა
პრობლემისადმი
ყველაფრის გადაღებაა
შესაძლებელი
“თუ დაწერა შესაძლებელია, გადაღებაც
შესაძლებელია.”
ხელოვნების არც ერთ
ფორმას არ ახასიათებს საზღვრები, რა თქმა უნდა, კუბრიკი ხედავდა სიძნელეებს
ლიტერატურული ნაწარმოების ფილმად გარდაქმნისას, თუმცა გენიოსი ამ „პატარა“
სირთულეს შეუშინდებოდა?
ეს ძალიან მარტივი
რჩევა, გვახსენებს მარტივ ჭეშმარიტებას: კინოში არ არის ზღვარი. გინდა მფრინავი
ადამიანი დაინახო? ან მუხლებზე დამხობილი დათვი სასტუმროს ნომერში? ყველაფერი
შესაძლებელია.
მხოლოდ სამი რამ
გჭირდება
“პირველი ფილმის გადაღებისას ყველაზე
მეტად ალბათ, ის დამეხმარა, რომ 50-იან წლებში ნამდვილად უცნაური იყო ფილმის
გადაღება. ძალიან მარტივი გამოდგა ყველაფერი. რაც გჭირდებოდა ეს იყო კამერა, ფირის
ჩამწერი და ცოტა წარმოსახვა“
კუბრიკს
მამამ კამერა ბავშვობაში აჩუქა, მას შემდეგ სკოლას ხშირად აცდენდა და ყველაფერს იღებდა.
“შეიძლება სასაცილოც კია, მაგრამ
ყველაზე კარგი რაც შეიძლება დამწყებმა რეჟისორმა გააკეთოს, ეს არის აიღოს კამერა
და გადაიღოს ის, რაც თვითონ სურს“
ასე, რომ შეგიძლია
საყიდლების სია ჩამოწერო: კამერა, ჩამწერი და ცოტაოდენი წარმოსახვა.
შექმენი საკუთარი
მნიშვნელობა
“მოსაწყენი ცხოვრება უბიძგებს ადამიანს,
საკუთარ თავს შესძინოს მნივნელობა. ბავშვები სიცოცხლეს არნახული ძიების წყურვილით
იწყებენ, მათთვის უდიდესი სიხარულის მომტანია ხიდან ფოთლის ჩამოვარდნაც კი. მაგრამ
ისინი იზრდებიან, სიკვდილისა და სხვა პრობლემების გააზრებით ისინი მძიმდებიან და
ყოველდღიურ წვრილმანებში სიხარულს ვეღარ ხედავენ.
როცა ბავშვი
იზრდება, ის ყველგან სიკვდილსა და ტკივილს ხედავს, კარგავს ადამიანის ღვთაებრიობის
შესახებ რწმენას. მაგრამ თუ ის საკმარისად ძლიერი და იღბლიანია, მას შეუძლია ამ
ყველაფერს თავი დააღწიოს და ხელახლა დაიბადოს. მან შეიძლება ვერ დაიბრუნოს
ბავშვობის დროინდელი წყურვილი ძიებისა, თუმცა ის სხვაგვარად შეხედავს გარე
სამყაროს.
ეს რჩევა არის
როგორც ფილმის რეჟისორებისათვის, ასევე ჩვეულებრივი ადამიანებისათვის.
რა ვისწავლეთ
კუბრიკი თითქოს
რთული ხელოვანია, თუმცა მისი ფილოსოფია ძალიან მარტივია. ის უამრავი ფილმის
რეჟისორია თუმცა, თითოეული მათგანი ხელოვნების ნიმუშია ღრმა ჩანაფიქრით, რომლებიც
შთაგონების წყარო გახდა ბევრი დამწყები რეჟისორისათვის, ასევე მსახიობისათვის,
ოპერატორებისათვის და განურჩევლად ყველასათვის.
მთავარი გაკვეთილი,
რაც ვისწავლეთ არის განუწყვეტელი ძიება, ყოველთვის უნდა გვახსოვდეს რომ
შემოქმედებითობა უსაზღვროა, შეიძლება გეშინოდეს, მაგრამ რისკზე მაინც უნდა
წახვიდე.
წყარო: http://bit.ly/1liWekn
